Het is alweer een week geleden en de kruitdampen zijn opgetrokken, het verlies verwerkt, het verhaal vaak verteld, en dan tijd voor de terugblik. Kwaad? Ja misschien wel een beetje, of is het meer teleurgesteld? In ieder geval nauwelijks over het resultaat. Mijn ploeg verloor kansloos tegen écht geen stelletje koekenbakkers zoals menigeen mij nog altijd wil doen geloven. Man. United kwam zag en overwon. Alles is daarover al gezegd en geschreven dus wie ben ik dan om daar nog uitgebreid over uit te wijden. Wat wel dwars zit is hoe het toch mogelijk is om logistiek alles, maar dan ook echt alles verkeerd te doen in een poging een paar duizend man van Amsterdam naar Stockholm te transporteren, of beter gezegd te deporteren, want daar leek het meer op. Zelden zo’n wanstaltige prestatie van een reisorganisatie meegemaakt. Kunnen jullie dan helemaal niets heb ik mij tijdens de dag regelmatig afgevraagd? Blijkbaar is het antwoord bevestigend op deze vraag.

Geen plan, geen bussen, geen controle, complete chaos!! Dat begon al op Schiphol. Iedereen nog in een opperbeste stemming en een groot geloof dat we die cup wel even zouden ophalen met zoals ik op EénVandaag ’s avonds al had geroepen met voetbal van de 22e eeuw. Over elkaar, langs elkaar, door elkaar wilde we allemaal tegelijk naar de incheckbalie, maar dat kan niet. Maar als er geen controle is gebeurt het toch, met een vriendelijke chaos tot gevolg. Na een vroege borrel, waarvan we toen nog dachten rustaaaaghhhhh, want er gaan er nog vele volgen zaten we lekker te keuvelen over de mooiste club en de aankomende wedstrijd. Tete of toch Veldman? En is Schöne wel goed genoeg voor dit niveau of toch maar Donny? De meningen liepen uiteen maar we zouden wel zien, de cup zat toch al in de knip zo lulden we.

Elf uur, tijd om richting gate te gaan, we vlogen immers om 11.40 uur. Pfff dat bleek het begin van je ‘worst nightmare’. Weg uit het zicht ergens in een vooronder verzamelplaatsje werden we gedeporteerd en was Sjaak alias Mister Ajax de enige die lachte door werkelijk met iedereen op de foto te gaan. Een rij van hier tot Tokio links en een zo mogelijk nog langere rechts. Wachtend met een mannetje of 3000 om door een draaideur te mogen waar er bij toerbeurt één doorheen mocht. Zoiets als ‘kunnen jullie door een waterkraan’, en ‘kunnen jullie door een sleutelgat’. Nou ik zal het u vertellen, die smurfen misschien wel maar wij niet, chaos en de temperatuur liep langzaam op. Van bussen, die ons naar onze kisten moesten brengen, hadden ze op de luchthaven ook nog nooit gehoord. 3000 man in drie bussen, dat gaat niet passen. Na misschien wel een uur werden we opgevouwen in een bus naar een tent gedeporteerd. Ja u leest het goed, een tent waar de volgende non controle plaatsvond. Uiteindelijk toch nog lachend en met een nog altijd goed gemoed de kist in richting Stockholm.

Door de non controle wilden er iets teveel mee. Zodoende bleven we nog een klein uurtje langer aan de grond. De sfeer in de kist veranderde hierdoor langzaam van uitgelaten naar geladen. Boos, geïrriteerd, kwaad, iedereen begon zich er mee te bemoeien, actief of passief. Rond twee uur eindelijk de deur dicht en trek in een borreltje. ‘No way José’ om in het jargon van die vermaledijde kut-trainer van United te blijven. Een broodje wat al drie maanden over tijd was, met een plakje serranoham, was alles. Oh ja ook nog een paar druppels ranja aangelengd met water. We maakten er intussen het beste van en hadden nog altijd hoop even in Stockholm op het plein een korte tijd sfeer te proeven en vooral wat in te drinken. Na landing snel de kist uit, bus in en rijden dan had het nog gekund. Maar helaas, kist bleef dicht zonder opgaaf van reden. Half uurtje, kon er ook nog wel bij. Temperatuur bij iedereen, en dan vooral bij Marcus inmiddels kookpunt bereikt. Wat een teringzooi, ongelofelijk. Voor de verandering weer even een bus in die midden op de luchthaven weer gewoon even twintig minuten bleef staan. Ach ja, wat kwamen we eigenlijk doen in Stockholm? Wij komen voor Ajax ja, wij komen voor de finale Europa League vanavond in jullie stad, ben je wakker probeerde iedereen met handen en voeten duidelijk te maken. Maar weinig sjoege, die chauffeur verstond ons toch niet of zat ook in het complot, zo dachten de meeste inmiddels. Na wat Zweeds gesmoes over een boardradio werden we uiteindelijk gedropt bij de Friends Arena. Geen plein, geen bier, geen gezang, geen lol, geen voorbereiding waar we ons zo veel van voorgesteld hadden. Na een prima burger met een bacootje, die we zelf op Schiphol al geregeld hadden dan maar naar onze plekken. Dat was indrukwekkend, mooi en alles wat je van een Europa cup finale mag verwachten. Maar ja dat is in het zicht van de camera’s en dan weten de bobo’s en de boefjes wel hoe ze zich moeten tonen aan de wereld.

Juichend, zingend, hielden we de moed er in, het zou toch gaan gebeuren. Nog een uurtje tot de aftrap en de spanning liep verder op. De warming van onze mannen werd luid bejubeld en het zien van Onana, die ziekig toch gewoon aan de warming up bezig was, was een geruststelling. En dan, na een kwartier vlak voor onze neus Riedewald , wat doe je nu? ‘Flikker die bal verder weg man’, vijf tellen later 0-1 en nog een afgeketste lucky ook, kutzooi! We kregen geen poot aan de grond tegen die reuzen met hun anti-voetbal. Dolberg niet gezien, Schöne te licht voor dit niveau, Klaassen een offday, Sanches niet in beste doen, dan blijft er te weinig over. De definitieve berusting kwam kort na rust; 0-2 en game over, dit ging niet meer lukken, al bleven we positief. Hoe vaak we niet gezegd hebben ‘het was een mooi seizoen’, maar die finale wil je winnen, nee sterker die moet je winnen, daar gaat het om. ‘Wij zijn Ajax wij zijn de besten’ maar nee vandaag niet helaas. Na het laatste fluitsignaal is mij eigenlijk alleen maar bijgebleven dat Davy Klaassen de harde kern tot stilte maande bij het gooien van nog meer stoeltjes. Goeie daad van onze aanvoerder die zo kut had gespeeld op de dag dat het moest.

Inmiddels versuft richting uitgang op weg naar onze bus. Bleek dat zowel de Nederlandse als de Engelse bussen beide allemaal exact aan de verkeerde zijde stonden opgesteld. Dit omdat een of andere wijsneus had besloten dat er na afloop misschien wel rottigheid zou kunnen plaatsvinden wat vooraf ook totaal niet aan hand was. Hierdoor moesten beide legioenen pakweg een kilometer of vijf omlopen om bij hun bus te komen. Een groot deel hiervan ging over een weg waar in ons land alleen maar Polen af en toe dronken over heen lopen; de snelweg. Auto’s en bussen gierden ons in volle vaart voorbij, het zij zo. Onze laatste stop voor terugkeer op Schiphol was de luchthaven in Stockholm waar we nog een paar uur moesten wachten. Op zich geen straf als je een paar heerlijke borrels kunt krijgen. Helaas, koffie, fris en hamburgers, die mij inmiddels mijn strot uitkwamen, was alles wat de menukaart voortbracht. Geleerd van de fouten op de heenreis werd iedereen om 4 uur ’s nachts gecontroleerd op zijn boarding pass. Nou als je ergens geen trek meer in hebt is dat het wel. Eenmaal zittend heeft niemand van de 400 passagiers het opstijgen meegekregen. Moe, geslacht, gesloopt en teleurgesteld lag iedereen toen al te ronken. Twee uur later ontwaakten iedereen vlak voor de landing op Schiphol uit een boze droom. Kras en Tui bedankt namens ons zessen en nog 394 medepassagiers,  en misschien nog wel veel meer anderen. Ondanks alles geloof ik dat onze club er niet heel veel aan kon doen, en overheerst nog altijd de trots op een prachtig seizoen. We are Back!!!!

Onderstaande mail ontvingen wij van Ajax twee dagen na afloop.

Van: Bas van Rossum [mailto:B.van.Rossum@Ajax.nl] Verzonden: vrijdag 26 mei 2017 10:44 Aan: Bas van Rossum CC: Frank Balvers; Job Heyms; Sietze van Seijen; Yasmine van der Lande Onderwerp: Uw arrangement naar Stockholm

Geachte relatie, beste Ajacied, Gisteren bent u teruggekomen uit Stockholm. U had een ééndaags arrangement (met een retourvlucht op woensdagnacht) of een tweedaagsarrangement (met hotelovernachting en een vlucht terug op donderdag) naar de Europa League finale Ajax-Manchester United afgenomen. Dat had één groot voetbalfeest moeten zijn. Dat is het helaas niet geworden. De wedstrijd (en uitslag) daargelaten heeft de reis en uw verblijf in Stockholm op bijna geen enkel punt aan onze verwachtingen voldaan. En naar wij inschatten ook niet aan de uwe en die van uw genodigde(n). Dat vinden wij, waarschijnlijk net als u, op zijn zachtst gezegd ontzettend vervelend.. De partijen met wie wij samenwerken in het organiseren van reizen, al dan niet door de UEFA aangewezen en in combinatie met lokale autoriteiten, zijn niet in staat gebleken tot een fatsoenlijke uitvoering van onze arrangementen naar Stockholm op een niveau dat past bij onze club en waar u als relatie van uit mag gaan. Ajax heeft daarover reeds haar beklag gedaan bij deze organiserende partijen en zal dit grondig met hen evalueren. Wij begrijpen uw onvrede en bieden u onze excuses aan voor de gang van zaken. Met vriendelijke groet, Best regards, Bas van Rossum Hoofd Sponsoring AFC Ajax NV  I  Arena Boulevard 29  I  1101 AX Amsterdam  I  Postbus 12522  I  1100 AM Amsterdam   T +31 (0)20 677 72 22  I  M +31 (0)6 23 253 174  I  ajax.nl

Nawoord:

Ongeveer een maand na de finale kregen wij het heugelijke bericht dat wij per persoon €. 500,- retour kregen van de reisorganisatie. Een prachtig gebaar waar niemand rekening mee had gehouden. Laat onverlet dat het volgende keer veel beter moet bij de operator, maar laat deze geste een aanzet zijn tot verbetering.