Het was afgelopen maandag en we evalueerden het weekend en in de categorie ‘durf te vragen’ stelde ik dat mijn electrische tandenborstel er spontaan mee was opgehouden. Dit ondanks het feit dat hij nog niet oud was. Ik vroeg of ik net als bij een smartphone de batterij niet kon vervangen. Fronzende blikken waren mijn deel. Nou dan straks maar even voor een nieuwe naar de stad, want gepoetst moet er worden. ,,Waar ga je dan heen,” werd mij gevraagd. ,,Meestal naar die drogist in de stad,” antwoorde ik. Ooh, bij dat ‘antiek’ meisje. ,,Ja” , zonder dat ik haar ooit zo aangeduid had, maar ik wist direct op wie mijn collega doelde. Zeker een kwartier lang hebben we haar van top tot teen ontleed en het werd allengs hilarischer. Maar een ding was duidelijk, iedereen wist over wie we het hadden. Typisch zo’n gevalletje van als je maar lang genoeg gewoon doet wordt je vanzelf bijzonder. Misschien wel antiek dus.