Vroeger was ik fan van Nico Haak met natuurlijk de foxie foxtrot, en dan vooral die elastieke benen.
Vanavond bij het lezen van dit geniale gedicht van Frank van Pamelen biggelden de tranen van plezier over mijn wangen.
ik voel me vaak
niet bijster blij
als ik een trui voor
Erik Breij
omdat ik mij
pas echt vermaak
als ik een sjaal voor
Nico Haak