Gisteren was het 1 december. Jaarlijks de dag dat mijn mama jarig is, maar gisteren ook de dag van de crematie van de vader van een goeie vriend. Én niet te vergeten de slotdag van de evergreen top 1000 op radio 5. Dat laatste zal ik u uitleggen. Ik, als fan van lijstjes en lekkere muziek kwam vorig jaar deze lijst tegen op de finale dag, de vrijdag. Ik dacht dat klinkt niet verkeerd. Ik wordt toch ook iets te oud voor veel nieuwe muziekstijlen in de laatste dagen van de top 2000 aan het eind van het jaar. En inderdaad er kwamen gisteren goeie nummers uit mijn tijd voorbij. De vlieger, papa, het dorp, de foto van vroeger, maar ook she,  hey jude, music  en scarlet ribbons. Bijna alles met wel een herinnering en af en toe zelfs even slikken. Het werd zo’n dag waarop alles tegelijk komt. Zo’n dag waarbij er een tsunami aan emoties aan je voorbij gaat. Een vriend die zijn geliefde vader verliest. Ikzelf die koestert dat mijn mama op 81-jarige leeftijd er nog kipfit en scherp bijzit. Ook al piept en kraakt het af en toe zoals ze zelf zegt. Om daarna ‘en passant’ nog even bijna alle goede antwoorden bij 2 voor 12 uit haar mouw te schudden. Ja, zo’n dag met een traan en een lach, gelardeerd met prachtige passende muziek. Nu weer over tot de orde van de dag.