Ik zat vandaag wat te bladeren op internet voor wat vitaminen voor mijn voetbaltheater, en opeens had ik het; Saint Étienne. De Franse grootmacht uit de jaren ’70. Ik weet niet exact meer waarom, maar opeens had ik het, de namen en dat groene shirt. Het was 1976 en ik was 11 en begon langzaam het voetbal bewust te volgen. Op Hampden Park speelde ‘les verts’ de Europa Cup 1 finale tegen het grote Bayern Munchen. Ik zag het op televisie in zwart wit. De Fransen verloren met 1-0, maar mijn liefde voor ‘les verts’ was geboren. Namen als keeper Ivan Curkovic, ausputzer Osvaldo Piazza, aanvoerder Jean Michel Larqué en natuurlijk de broers Revelli. Pátrick rechtsvoor en Hervé in de spits. Een aantal jaren later speelde Johnny Rep en Michel Platini er ook. Le Coq Sportif was de sponsor, en maakte in die tijd een sensationeel katoenen shirt wat uitblonk in eenvoud. Ik was verkocht. Bij sporthuis Verra hing hij niet veel later in het rek. Inpakken en wegwezen dacht ik. Ik heb er jaren in gelopen, én héél veel in geslapen, tot het tot op de draad versleten was dat weet ik nog.