Maandag, 14 december 2020 11.00 uur. Donkere wolken pakken zich samen boven het radiogeluid van NPO radio 2 – de zender die wij 98% van het jaar aan hebben staan op het werk. Die andere 2% zijn gereserveerd voor de evergreen top 1000 op radio 5 – ieder jaar ergens aan het eind van november. Terug naar vanochtend. Je hoorde het aan de intonatie van de DJ’s én de nieuwslezers. Er hing iets ernstigs in de lucht. Ergens tussen 11- en 12 uur kwam de onheilsmelding, het land gaat op slot, of zoals het in goed Nederlands gezegd werd ‘er komt een harde lockdown’. En wel tot 19 januari 2021! Ik denk…., dat klinkt wel heel erg ver weg. Ne-gen-tien-ja-nu-a-ri tweeduidend-één-en twintig!! Bedenk mij opeens dat ik dan al 56 ben pffff. Ik schrik er zelf van. Zes-en vijftig!

En nu? Wat moet ik? Ik ben even stil, en kijk ondertussen gelijk even op mijn telefoon. Die ontploft bijna van alle nieuwsberichten. Het land is in paniek, en dat terwijl de lockdown nog moet beginnen. Die begint namelijk pas over een uur of twaalf. Na een paar minuten is het nieuws ingedaald, en komt het besef. Mijn wintersport zal nu wel niks worden in 2021. Jammer, maar dan plan ik toch een fijne wandelvakantie ergens in het voorjaar – bij het krieken van de lente. Het enige waar ik mij echt zorgen om maak is dat ik volgende week dinsdag een afspraak heb bij de kapper. Even denk ik – na het lezen van berichtjes dat sommige kappers tot de start van de lockdown open blijven om mijn kapster te bellen. Maar twee seconden later denk ‘die heeft nu wel anders aan d’r hoofd dan dat geneuzel van mij. Ik ga wel door met dit kapsel tot na mijn 56e verjaardag. Mocht het er tegen de tijd van mijn verjaardag op 10 januari 2021 écht niet meer uitzien dan zal de tondeuse zijn werk wel ergens gedaan hebben. Als dat het ergste wat mij tijdens deze lockdown kan overkomen dan valt het allemaal nog wel mee.