Kennissen vragen mij wel eens of ik een radio- of TV man ben. Een radioman antwoord ik dan altijd. Ik denk dat het te maken heeft met de magie van radio. Het ontbrak ons vroeger aan niets, maar het hoogtepunt van de dag was toch bijna altijd wel de Avondspits van mijn radioheld Frits Spits. Altijd op toen nog Hilversum 3 en later op Radio 3 begon Frits even na zessen aan zijn tot zeven uur durende dagelijkse radioprogramma. Bijna altijd tijdens het avondeten stond hij aan, de Avondspits, het was magisch. De Steunplaat, de Poplimerick, Kruip in de huid van … en ga zo maar door, alles was prachtig, en het gezicht dacht je er in je gedachten bij. Misschien was dat wel de magie? Veel later toen de Avondspits allang niet meer bestond zag ik een keer een foto van mijn held. De eerste barstjes in de magie van een radioman.

Nu vele jaren later ben ik nog altijd een radioman. Maar het bijbehorende gezicht hoeft er niet persé bij van mij. Laat de magie leven, denk ik dan. Googelen op een presentator of presentatrice van de radio heb ik echt nog nooit gedaan en zal ik ook nooit doen. Soms lukt het nog, maar dan alleen bij mensen die nieuws- of filelezer zijn op de radio, al wordt dat ook steeds lastiger. Carmen Verheul – altijd in de ochtend op radio 2 met haar prachtige stem, wil ik alleen in mijn gedachten blijven kennen. Dat lukt nog, maar Heleen de Geest – ook zo’n nieuws- en filelezer op radio 2 – met haar majestueuze stemgeluid zat een tijd terug opeens op een stoel bij de Slimste Mens, weg magie, al moet ik zeggen dat ze ook nog eens een prachtige verschijning blijkt te zijn.

Bij Heleen weet ik niet wat het wint, de verloren magie van het niet kennen van het beeld of de nieuwsgierigheid naar hoe ze er in het echt uit ziet. Eigenlijk net als bij Frits Spits in de beginjaren. Laat Carmen dan nog maar even in de magie van de radio voortleven alstublieft.